IN MEMORIAM
Op 18 maart is op 89 jarige leeftijd overleden Sijke Klazina de Jager-van der Molen.
Zij woonde de laatste jaren in het Zonnehuis, daarvoor in de Eiberhof en eerder, vanaf de jaren zestig, aan de Burgemeester Kruisingalaan.
Ondergetekende is een nichtje met veel persoonlijke herinneringen, ook aan logeerpartijen in Zuidhorn.
Het voelde goed om de dienstdoende ouderling en diaken te horen zeggen dat ze beiden nog bij 'oom Daan'. die leraar Duits en aardrijkskunde was aan de mulo, in de klas hadden gezeten...
Een rode draad bij de familie De Jager is de regel uit de (berijmde) psalm 138:
"Als ik omring door tegenspoed, bezwijkwen moet, schenkt Gij mij leven "
Aan de ene kant was er veel tegenspoed in het leven van mijn tante: als kind in de oorlog geëvacueerd uit Loosduinen naar Zuidlaren, later met haar man Daan die ze daar al op de mulo had leren kennen, heeft ze veel ziekte meegemaakt tot aan zijn vroegtijdige dood in 1990.
En in de laatste jaren van haar leven had ze zelf te kampen met toenemende zwakheid en afhankelijkheid
Aan de andere kant was er de rode draad van haar geloof in God die leven schenkt, zegt de psalm.
Maar het was moeilijk om haar gevoelens te peilen, ook tot verdriet van die haar nabij waren.
Ze kon ook niet meer naar de kerk te gaan, met de herinnering aan de begrafenisdienst van haar man, maar ze tikte wel jaren lang geduldig het kerkblad uit en knipte postzegels uit voor de zending.
Ze was gesloten, maar ook hartelijk en gastvrij als je op bezoek kwam.
Haar handen en hersens stonden nooit stil: handwerken en puzzelen van doorlopers tot moeilijke cryptogrammen en bezig zijn met geschiedenis.
In de dienst werden liefdevolle woorden gesproken door haar dochter Jettie en kleindochter Laura ( (dochter van Ineke en Albert die altijd in Zuidhorn zijn blijven wonen).
Als slotlied zongen we "Ga met Hod en hij zal met je zijn".
Tenslotte werd zij de kerk uitgedragen onder de klanken van Bachs "Ruhet wohl".
Wat kunnen we meer zeggen dan:
Het is göed zo!
Moge dat een troost zijn voor haar dochters,
Santpoort, ds Ineke Clement (dochter van Anny de Jager)
Zij vergezeldigde haar echtgenoot, Daan de Jager, de collega's, bestuursleden en de leerlingen van de ULO in Noordhorn op onze trouwdag op 12 januari 1972.
De enige foto, waarop zij samen getuige waren van ons huwelijk in Den Han ( Overijssel)
Jettie en Ineke, gecondoleerd namens Heleen en Jan Tijs de Haan.
Een mooie herinnering was de REVUE die we (Folkert en ik) maakten voor de derde MAVO-klas, waarin Daan de Jager voorkwam
(Wijs: Mijn oude opa)
Ons Daantje, ons Daantje, ons Daantje
Op heel de mavo is er niemand zoals hij.
Ons Daantje, ons Daantje, ons Daantje
en niemand zo'n baasje als hij
Op heel de mavo.
Op heel de mavo is er niemand zoals hij.
Ons Daantje, ons Daantje, ons Daantje
en niemand zo'n baasje als hij
Op heel de mavo.
 |
| DAAN DE JAGER |
En dan aller Daan
Dat is toch wel een kraan.
Hij kletst goed Duitse taal
Aardrijkskunde leert hij ons allemaal
over industrie en granen,
over steden en kranen.
over passen en wegen,
over droogte en regen,
Zuidpool en evenaar.
Hij is er nooit mee klaar
rivieren en meren.
Zuidpool en ijsberen.
Statistieken en grafieken,
Geboorteoverschotten,
milieu dat we doen verrotten.
Sluizen en verval,
zee en blauwe kwal.
ergens is het wel een rauwe
die graag eens mag doordouwen.
Ijshockey, dat is pas sport.
't Enigste dat er aan schort,
dat nu een kunstijsbaan
te laat is voor onze Daan.
Daarvoor is hij nu te oud,
vindt het nu te koud.
Mag graag eens kijken gaan
Met grote klompen
(Wijs: 'k Zag twee beren)
k Zag Daan naar de ijsbaan tijgen
O, wat was 't een wonder
t was een wonder boven wonder
Hij kon niet koude voeten krijgen.
Hi, hi, hi
Ha, ha, ha
Hij had grote klompen aan
O, wat was 't een wonder
t was een wonder boven wonder
Hij kon niet koude voeten krijgen.
Hi, hi, hi
Ha, ha, ha
Hij had grote klompen aan
Niet met de jongens en de meiden,
want dat gaat hem veel te snel
en daarom begrijpt u wel,
blijft hij, als de school gaat, thuis
Dat is dan wel een kruis.
De laatste keer had hij het niet meer.
Hij kon toch bij die jongens en meiden
zijn eigen tempo rijden?
Dus ging wel laat die Daan
nog naar de ijsbaan
en de schooljeugd zag hem verschijnen
Hij had wel willen wegkwijnen,
als zij gezongen hadden
(Wijs:)
Waar kom je vandaan, Daan
Reacties
Een reactie posten